Αδένας

Αδένας ονομάζεται κάθε ζωικό όργανο που παράγει ουσίες (π.χ. σάλιο, ιδρώτας, χολή, σπέρμα, σμήγμα, εντερικό υγρό, γαστρικό υγρό, παγκρεατικό υγρό κ.ά.) είναι απαραίτητες για την σωστή λειτουργία του οργανισμού. Ανάλογα με το που εκκρίνουν τις διάφορες παραγόμενες ουσίες διακρίνονται σε ενδοκρινείς, εξωκρινείς, μικτοί, κ.ά.

Ενδοκρινείς αδένες
Οι ενδοκρινείς αδένες παράγουν και εκκρίνουν ορμόνες. Στην συνέχεια τις προωθούν στο αίμα που περνάει μέσα από τον αδένα και μέσω της κυκλοφορίας οι ορμόνες μεταφέρονται στις θέσεις ή στα όργανα που είναι απαραίτητες, ακόμη και σε απομακρυσμένες περιοχές του σώματος.

Εξωκρινείς αδένες

Οι εξωκρινείς αδένες παράγουν διάφορα υγρά του σώματος και μέσα από αγωγούς που διαθέτουν, το υγρό προωθείται, είτε στην επιφάνεια του σώματος (ιδρώτας, σμήγμα), είτε σε κοιλότητες του σώματος (στοματική κοιλότητα - σάλιο, κόλπος - κολπικά υγρά), είτε σε κοιλότητες οργάνων (στομάχι - γαστρικό υγρό, έντερο - εντερικό υγρό, χολή, παγκρεατικό υγρό). Εξωκρινείς αδένες είναι οι δακρυγόνοι, οι ιδρωτοποιοί, οι σμηγματογόνοι, οι οσμητογόνοι, οι σιαλογόνοι, οι κυψελιδοποιοί, οι γαστρικοί αδένες, οι εντερικοί αδένες, η εξωκρινής μοίρα του ήπατος, η εξωκρινής μοίρα του παγκρέατος, ο προστάτης, η εξωκρινής μοίρα του όρχι, η εξωκρινής μοίρα της ωοθήκης, ο μαστός, διάφοροι τύποι βλεννογόνων αδένων.

Μικτοί αδένες

Οι μικτοί αδένες παράγουν εκκρίματα που μέσα από πόρους τα προωθούν προς τα έξω αλλά ταυτόχρονα παράγουν και ορμόνες που τις διοχετεύουν στο αίμα. Γι αυτούς λέμε ότι έχουν μία ενδοκρινή και μία εξωκρινή μοίρα. Μικτοί αδένες είναι το ήπαρ, το πάγκρεας, ο όρχις και η ωοθήκη.

Λεμφαδένες

Μια ειδική κατηγορία οργάνων είναι οι λεμφαδένες. Ανήκουν στο λεμφικό σύστημα του οργανισμού και παράγουν τα λεμφοκύτταρα. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για αληθείς αδένες απλά έχει επικρατήσει η ονομασία.

Read more »

Πάγκρεας

Το πάγκρεας είναι ένας αδένας του πεπτικού συστήματος. Είναι ένας μικτός αδένας ο οποίος παράγει σημαντικές ορμόνες: ινσουλίνη, γλυκογόνο και αυξητική ορμόνη. Ο ρόλος του στο πεπτικό σύστημα είναι η έκκριση του παγκρεατικού υγρού το οποίο περιέχει ένζυμα που συμμετέχουν στην απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών από το λεπτό έντερο. Τα συγκεκριμένα ένζυμα βοηθούν στην περαιτέρω διάσπαση των υδατανθράκων, των πρωτεϊνών και των λιπιδίων. Το πάγκρεας είναι τοποθετημένο στο πίσω μέρος της κοιλιάς και συγκεκριμένα ανάμεσα στο δωδεκαδάκτυλο, το στομάχι και το λεπτό έντερο. 

Το πάγκρεας έχει μήκος περίπου 15 εκατοστά και βάρος 400 γραμμάρια. Αποτελείται από 4 κύρια τμήματα: το διογκωμένο τμήμα του ονομάζεται κεφαλή, το ενδιάμεσο αυχένας, το μεσαίο τμήμα ονομάζεται σώμα και το στενότερο ουρά. Εντός του οργάνου βρίσκονται δύο σωλήνες, ο κύριος παγκρεατικός και ο δευτερεύων (Santorini) πόρος. Στο πάγκρεας καταλήγουν κλάδοι νεύρων προσαγωγούς αισθητικούς κλάδους του νευρικού συστήματος οι οποίοι είναι ευαίσθητοι στον πόνο. Αυτό εξηγεί τον έντονο πόνο που συνοδεύει παθήσεις του οργάνου, όπως η χρόνια παγκρεατίτιδα και ο καρκίνος του παγκρέατος.

Read more »

Χολή

Η χολή είναι ένα πηχτό διάλυμα και αποτελείται από 85% νερό, 10% χολικά άλατα , 3% βλέννα και χρωστικές ουσίες, 1% λιπαρά, και 0,7% ανόργανα άλατα. Το χρώμα της είναι από καφεπράσινο μέχρι πρασινοκίτρινο, το οποίο προέρχεται από τις χρωστικές ουσίες της χολής (χολερυθρίνη και χολοπρασίνη). Η χολή εκκρίνεται από τα κύτταρα του ήπατος, και μέσω του χοληφόρου πόρου μεταφέρεται στο δωδεκαδάκτυλο. Στον άνθρωπο συγκεντρώνεται σε μια μικρή αποθήκη, στη χοληδόχο κύστη και από εκεί απεκκρίνεται στον εντερικό σωλήνα, μέσω του δικτύου των χοληφόρων. Η χολή παίζει σημαντικό ρόλο στην απορρόφηση και την πέψη του λίπους.

Read more »

Λυκίσκος Ιδιότητες

Ο λυκίσκος (humulus lupulus) είναι καρπός που προέρχεται από το φυτό Λυκίσκος το ζυθοβότανο. Ο λυκίσκος χρησιμοποιείται στην παρασκευή της μπύρας. Τα είδη του λυκίσκου διαφέρουν στην ένταση της πικρότητας και του αρώματος, πράγμα το οποίο πρέπει να προσεχθεί κατά την προσθήκη του. Πρέπει να διατηρείται σε δροσερό (0°C) και ξηρό μέρος διότι αλλιώς δεν χάνει μόνο τη πικρική ικανότητα του αλλά μπορεί ακόμη και να καταστραφεί. Η σωστή διατήρηση του λυκίσκου γίνεται σε ψυγείο, μέσα σε κλειστά γυάλινα βάζα.

Λυκίσκος λειτουργεί ως φυσικό μυοχαλαρωτικό ενώ παράλληλα θεωρείται αποτελεσματικότατος στην καταπολέμηση της αϋπνίας του έντονου στρες της υπερέντασης και του εκνευρισμού. Οι ηρεμιστικές του ιδιότητες επιδρούν στο νευρικό σύστημα με αποτέλεσμα να προσφέρουν χαλάρωση και ήρεμο ύπνο και να αντιμετωπίζει ιδιαίτερα αποτελεσματικά περιπτώσεις ήπιας και μέτριας κατάθλιψης. Ο λυκίσκος λαμβάνεται από το στόμα ως έγχυση ή βάμμα. 

Μην πάρετε το λυκίσκο, εάν είστε έγκυος ή θηλάζετε. Αποφύγετε τη λήψη λυκίσκου, αν έχετε κατάθλιψη ή άλλες συναφείς ιατρικές καταστάσεις (π.χ., διπολική διαταραχή), μέχρι να μιλήσει σε έναν φορέα παροχής υγειονομικής περίθαλψης.

Read more »

Κρόκος Ιδιότητες

Ο κρόκος (crocus sativus) γνωστός γνωστός και ως σαφράν είναι φυτό από το οποίο παράγεται ένα από τα πιο ακριβά μπαχαρικά που υπάρχουν στον κόσμο. Το σαφράν προέρχεται από τον ύπερο του άνθους του φυτού κρόκος. To σαφράν είναι ένα ακόμα φυσικό αντικαταθλιπτικό που καταπολεμά το άγχος και ενισχύει τη μνήμη. Η χρήση του σαφράν στη μαγειρική αλλά και ωμό, βοηθάει στην αντιμετώπιση ήπιας μορφής κατάθλιψης και μελαγχολίας. Στο λουλούδι του συναντώνται πολλά βασικά πτητικά έλαια, με σημαντικότερο την σαφρανάλη, που δίνει ξεχωριστή γεύση. Μερικά άλλα πτητικά έλαια του σαφράν είναι η κινεόλη, phenethenol, πινένιο, βορνεόλη, γερανιόλη, λιμονένιο, π-κυμένιο, λιναλοόλη, terpinen-4-πετρελαίου, κλπ .

Τα δραστικά συστατικά που υπάρχουν στα σαφράν έχουν πολλές θεραπευτικές εφαρμογές. Μελέτες έδειξαν ότι η σαφρανάλη έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες, κυτταροτοξικότητα έναντι καρκινικών κυττάρων, αντισπασμωδικές και αντικαταθλιπτικές ιδιότητες. Επίσης η alfa-crocin, μια καροτενοειδές ένωση, η οποία δίνει το μπαχαρικό χαρακτηριστικό χρυσοκίτρινο χρώμα του, έχει αντιοξειδωτικές, αντι-καταθλιπτικές και αντικαρκινικές ιδιότητες.

Read more »

Πράσινο Τσάι Ιδιότητες

Το πράσινο τσάι τονώνει και διεγείρει την πνευματική λειτουργία, θεωρείται ότι βοηθάει σε περιπτώσεις κατάθλιψης και συναισθηματικής εξάντλησης. Το πράσινο τσάι ως ρόφημα αλλά και ως εχκύλισμα έχει χρησιμοποιηθεί για την πρόληψη και τη θεραπεία μορφών καρκίνου όπως μαστού, στομάχου και δέρματος. Επίσης έχουν χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση της νοητικής εγρήγορσης, στην απώλεια βάρους, τη μείωση της χοληστερόλης, και την προστασία του δέρματος από την ηλιακή ακτινοβολία. Ορισμένα στοιχεία δείχνουν ότι η χρήση του πράσινου τσαγιού παρασκευασμάτων βελτιώνει την πνευματική εγρήγορση, πιθανότατα επειδή περιέχει καφεΐνη. Δεν υπάρχουν αρκετά αξιόπιστα στοιχεία για να προσδιοριστεί αν το πράσινο τσάι μπορεί να βοηθήσει στην απώλεια βάρους, χαμηλότερα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα, ή να προστατεύσει το δέρμα από την ηλιακή ακτινοβολία.

Το πράσινο τσάι είναι ασφαλής για τους περισσότερους ενήλικες, όταν χρησιμοποιείται σε μέτριες ποσότητες. Το πράσινο τσάι και τα εκχυλίσματα πράσινου τσαγιού περιέχουν καφεΐνη. Η καφεΐνη μπορεί να προκαλέσει αϋπνία, άγχος, ευερεθιστότητα, στομαχικές διαταραχές, ναυτία , διάρροια , ή συχνή ούρηση σε μερικούς ανθρώπους.

Read more »

Μηδική Ιδιότητες

Η μηδική (alfalfa) είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, μέταλλα, πρωτεΐνες, βιταμίνες Α, Β, D, Ε, C και Κ, χλωροφύλλη, καροτένιο κ.α. Περιέχει οκτώ απαραίτητα για τον οργανισμό αμινοξέα και είναι χρήσιμο για τη θεραπεία των λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος, των νεφρών και της ουροδόχου κύστης. Αποτοξινώνει τον οργανισμό και ειδικά το συκώτι, βοηθά την πέψη και την καλύτερη απορρόφηση της τροφής, μειώνει τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα, είναι καλό διουρητικό και καθαρτικό, είναι γαλακταγωγό, δρα κατά της δυσκοιλιότητας, μειώνει την κακή χοληστερίνη χωρίς να επηρεάζει την καλή, ανακουφίζει από τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης, μειώνει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και ανακουφίζει από τα συμπτώματα που προκαλούν οι φλεγμονές στις αρθρώσεις και τους μυς.

Read more »

Ιλαρά

Η ιλαρά (measles) είναι μια ιδιαίτερα μολυσματική ασθένεια του αναπνευστικού συστήματος. Συνήθως εμφανίζεται στα παιδιά. Η νόσος εμφανίζεται με επιδημική μορφή, συχνά κατά τη χειμερινή περίοδο.

Συμπτώματα

Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται από 7 έως 14 ημέρες μετά την έκθεση στον ιό και είναι πυρετός, αίσθηση κρύου, υγρά μάτια και ξηρός βήχας. Εξανθήματα εμφανίζονται στο δέρμα 3 έως 5ημέρες μετά την έναρξη αυτών των συμπτωμάτων. Αυτά τα εξανθήματα, τα οποία αποτελούνται από μικρά στρογγυλεμένα σημεία με κοκκίνισμα του δέρματος στο μέσο, εμφανίζονται αρχικά στις πλευρές του προσώπου και του λαιμού και στη συνέχεια σταδιακά εξαπλώνονται σε όλο το σώμα και τελευταία στα άκρα. Έχουν αρχικά ροζ χρώμα και στην συνέχεια γίνονται πιο σκούρα. Η ιλαρά συνήθως συνοδεύεται από χαμηλό πυρετό και διάρροια. Σε σπάνιες περιπτώσεις μεγάλης σοβαρότητας, μπορεί να προκύψει υψηλός πυρετός και παραλήρημα.

Αιτίες

Ιλαρά είναι μία από τις πιο μεταδοτικές ασθένειες και προκαλείται από έναν ιό. Ο ιός της ιλαράς είναι τόσο μεταδοτικός, που στις πόλεις, αν τα παιδιά δεν εμβολιαστούν θα μολυνθούν πριν φθάσουν στην ηλικία των πέντε ετών. Οι μητέρες συνήθως περνούν τα αντισώματά τους στα παιδιά τους (παθητική ανοσοποίηση). Η προστασία αυτή, ωστόσο, δεν διαρκεί πέραν των έξι μηνών. Ιλαρά μεταδίδεται εύκολα στα πρώτα στάδια μέσω των αόρατων σταγονιδίων υγρασίας που αποβάλλονται από τη μύτη ή το στόμα ενός ασθενούς, όταν αυτός βήχει ή φταρνίζεται. Λόγω της εκτεταμένης ανοσοποίησης (εμβολιασμός), ο αριθμός των παιδιών που προσβάλλονται από ιλαρά μειώθηκε δραματικά. Πλέον η εμφάνιση ιλαράς σημαίνει ότι τα παιδιά δεν έχουν εμβολιαστεί, η ανοσία τους έχει μειωθεί, δεδομένου ότι έλαβαν το εμβόλιο, ή έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα.

Πρόληψη

Προτείνεται ο εμβολιασμός των παιδιών στην βρεφική ηλικία.

Θεραπείες Βοτάνων

Στην αρχή της θεραπείας, ο ασθενής θα πρέπει να βρίσκεται σε καλά αεριζόμενο χώρο και να λαμβάνει συχνά χυμούς από φρέσκα φρούτα όπως πορτοκάλι, μανταρίνι και λεμόνι. Αυτό είναι αρκετό, καθώς το παιδί πάσχει από έλλειψη όρεξης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Επίσης ο χυμός ανανά μπορεί να ενυδατώσει το σώμα κατά τη διάρκεια του πυρετού. Το παιδί θα πρέπει να βρίσκεται σε χώρο με σχετικά χαμηλό φωτισμό, καθώς το φως έχει αρνητικές συνέπειες στα ματιών κατά τη διάρκεια της ιλαράς, λόγω της εξασθενημένης κατάστασης των εξωτερικών ιστών του οφθαλμού.

Η θεραπεία θα πρέπει να στοχεύει στο να ρίξει τη θερμοκρασία και να εξαλείψει τις τοξίνες από τον οργανισμό. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την εφαρμογή λάσπης στην κοιλιακή χώρα δύο φορές την ημέρα το πρωί και το βράδυ (μπορείτε εναλλάξ να εφαρμόσετε και στο στήθος). Χλιαρό καθημερινό μπάνιο μπορεί να ανακουφίσει την φαγούρα. Η προσθήκη εκχυλισμάτων από φύλλα neem στο νερό αποδεικνύεται επωφελής. Για τον πόνο και την ανακούφιση από την φαγούρα καθώς και την επιτάχυνση της επούλωσης, ενυδατώστε βαμβάκι με γάλα και εφαρμόστε στο δέρμα. Το γάλα καρύδας είναι ιδιαίτερα καταπραϋντικό και έχει αντιβακτηριακές και αντιμυκητιακές ιδιότητες για να αποφευχθεί η μόλυνση που οφείλεται στο ξύσιμο.

Καθώς η κατάσταση του παιδιού βελτιώνεται, θα πρέπει να εντάξετε στην δίαιτά του αρκετά φρούτα για ακόμη λίγες μέρες. Στη συνέχεια μπορείτε να ξεκινήσετε σταδιακά μια καλά ισορροπημένη διατροφή.

Read more »

Πεπτικό σύστημα

Tο πεπτικό σύστημα διασπά τις τροφές, ώστε τα κύτταρα του σώματος να μπορούν να την απορροφήσουν. Ότι δεν χρειάζεται αποβάλλεται. Η τροφή προωθείται με μυϊκές συσπάσεις από το στόμα, περνάει μέσα από τον οισοφάγο και φθάνει στο στομάχι. Στο στομάχι η τροφή εμποτίζεται με πεπτικούς χυμούς (ένζυμα και υδροχλωρικό οξύ) για να σχηματίσει ένα μείγμα ημιυγρής τροφής. Στην συνέχεια εισάγεται στο λεπτό έντερο, όπου οι θρεπτικές ουσίες όπως οι υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, και μερικά λίπη, διασπώνται σε μικροσκοπικά μόρια.

Μαζί με τις βιταμίνες και τα ανόργανα άλατα, εγκαταλείπουν το έντερο μέσω των μικροσκοπικών πόρων, που καλούνται λάχνες, τις προεκτάσεις δηλαδή που ξεκινούν από το εντερικό τοίχωμα. Το αίμα μεταφέρει τα θρεπτικά συστατικά στο ήπαρ και κατόπιν στα κύτταρα του σώματος. Τα υλικά που δεν μπορούν να υποστούν τη διαδικασία της πέψης περνούν μέσα στο παχύ έντερο, όπου οι ουσίες απορρίπτονται από τον πρωκτό με τη μορφή των κοπράνων.

Read more »

Ανδρικό αναπαραγωγικό σύστημα

Το ανδρικό αναπαραγωγικό σύστημα αποτελείται από τα εξής όργανα: το πέος, το όσχεο, και τους δύο όρχεις, οι οποίοι βρίσκονται μέσα στο όσχεο. Κάθε όρχις  είναι γεμάτος με σπερματικά σωληνάρια, τα οποία παράγουν σπέρμα. Επάνω και πίσω από κάθε όρχι είναι η επιδιδυμίδα, ένας σπειροειδής σωλήνας ο οποίος οδηγεί σ’ έναν άλλο σωλήνα που ονομάζεται σπερματικός ή ορχικός πόρος. Το άνω άκρο κάθε σπερματικού πόρου συνδέεται με έναν αγωγό αποστράγγισης ενός αδένα, που ονομάζεται σπερματικό κυστίδιο και που εκκρίνει ένα υγρό το οποίο βοηθάει στη μεταφορά των σπερματοζωαρίων. Ο αγωγός αυτός και ο σπερματικός πόρος σχηματίζουν τον αγωγό εκσπερμάτωσης.

Οι δύο αγωγοί εκσπερμάτωσης συνδέονται στη συνέχεια με την ουρήθρα, όπου περιβάλλονται από τον προστάτη και μέσω του πέους η ουρήθρα οδηγεί τα σπερματοζωάρια έξω από το σώμα. Σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των γεννητικών οργάνων και στα χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν το ανδρικό φύλο παίζει η ορμόνη, τεστοστερόνη.

Read more »

Γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα

Τα κυρίαρχα όργανα του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος είναι οι ωοθήκες, έχουν σχήμα οβάλ είναι δύο σε αριθμό και βρίσκονται επάνω από την μήτρα (στις δύο πλευρές). Άλλο ένα σημαντικό ζευγάρι από όργανα είναι οι σάλπιγγες, οι οποίες βρίσκονται κοντά στις ωοθήκες αλλά δεν τις αγγίζουν. Οι ωοθήκες αποθηκεύουν και αποδεσμεύουν ωάρια, τα οποία προωθούνται μέσω των σαλπίγγων στο εσωτερικό της μήτρας. Μία φορά το μήνα ένα ωάριο ωριμάζει επί 14 μέρες μέσα στο ωοθυλάκιο του και αποδεσμεύεται από την ωοθήκη μέσα στη σάλπιγγα. Το ωάριο μπορεί να γονιμοποιηθεί από ένα σπερματοζωάριο μόνο μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα. Εάν το ωάριο δεν έχει γονιμοποιηθεί εγκαταλείπει τη μήτρα, μαζί με το εσωτερικό αυτό επίστρωμα του τοιχώματος. Η απώλεια αίματος που προκαλείται λόγω αυτής της διαδικασίας ονομάζεται εμμηνόρροια ή κοινώς περίοδος. Εάν, όμως, επέλθει η γονιμοποίηση , το ωάριο εμφυτεύεται τελικά στη μήτρα. Μέσα σε δύο ημέρες από τη γονιμοποίηση το ωάριο ξεκινάει τη διαδρομή του προς τη μήτρα προωθούμενο από τη μυϊκή κίνηση της σάλπιγγας.

Μετά από 5 -7 ημέρες το ωάριο φθάνει στη μήτρα όπου και σταθεροποιείται στο βλεννογόνο της.  Η στιγμή αυτή αποτελεί και την τυπική έναρξη της εγκυμοσύνης και το γονιμοποιημένο ωάριο είναι πλέον γνωστό σαν έμβρυο. Μέσα στη μήτρα το έμβρυο περιβάλλεται προστατευτικά από τον αμνιακό σάκο και θρέφεται μέσω του πλακούντα. Μόνο 8 εβδομάδες αργότερα το έμβρυο είναι αναγνωρίσιμο και έχει αναπτύξει όλα τα ζωτικά όργανα συμπεριλαμβανομένων της καρδιάς και του εγκεφάλου. Από αυτό το στάδιο και μετά ξεκινάει ένα διάστημα ταχύτατης ανάπτυξης. Μετά από περίπου 40 εβδομάδες εγκυμοσύνη το βρέφος κατεβαίνει από την μήτρα στον κόλπο οπότε και γεννιέται.

Τα εξωτερικά γυναικεία αναπαραγωγικά όργανα είναι γνωστά με το συνολικό όνομα αιδοίο. Αυτά αποτελούνται από την ευαίσθητη στη σεξουαλική διέγερση κλειτορίδα, η οποία περιβάλλεται από δερματικές πτυχώσεις που ονομάζονται μεγάλα χείλη και τα οποία προφυλάσσουν τις εισόδους προς τη μήτρα,  την είσοδο στον κόλπο και την ουρήθρα. Ακριβώς μέσα από την είσοδο της μήτρας βρίσκονται οι δύο βαρθολίνειοι αδένες, οι οποίοι εκκρίνουν ένα υγρό που χρησιμεύει ως λιπαντικό κατά τη διάρκεια της συνουσίας.

Read more »

Αναπαραγωγικό σύστημα

Το ανθρώπινο αναπαραγωγικό σύστημα έχει σχεδιαστεί ώστε να μπορεί να δημιουργήσει μια νέα ζωή. Στις ωοθήκες του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος αναπτύσσεται ένα ωάριο κάθε μήνα. Στους όρχεις του ανδρικού αναπαραγωγικού συστήματος αναπτύσσονται εκατομμύρια σπερματοζωάρια, τα οποία μέσω του πέους εισάγονται στον κόλπο της γυναίκας. Στην συνέχεια ταξιδεύουν προς το ωάριο. Μόνο ένα σπερματοζωάριο μπορεί να εισαχθεί μέσα στο ωάριο. Όταν ένα σπερματοζωάριο το καταφέρει αυτό, πραγματοποιείται η γονιμοποίηση. Η ένωση του σπερματοζωαρίου και του ωαρίου δημιουργεί το πρώτο κύτταρο μας καινούργιας ζωής.

Μετά την γονιμοποίηση το ωάριο μεταναστεύει στη μήτρα, όπου αναπτύσσεται σε ένα πλήρως διαμορφωμένο έμβρυο σε μία περίοδο περίπου 40 εβδομάδων. Το τέλος έρχεται με την γέννηση ενός μωρού.

Read more »